Dzisiaj będzie nieco osobiście. Tak się bowiem złożyło, że doznałem ostatnio porażenia prądem i w trakcie długiej i skomplikowanej operacji wycięto mi 3/4 mózgu. Z tej przyczyny, ni stąd ni zowąd zacząłem grać w Swords & Wizardry i to wiernie trzymając się wydanego po polsku podręcznika. Komuś nie pasuje?! ;)
Poza urazem głowy, kierowałem się także ciekawością, postanowiłem bowiem sprawdzić, jak się gra na gołym White Boxie, bez żadnego wspomagania. Gracze bardzo nie protestowali i póki co są zadowoleni.
Poza urazem głowy, kierowałem się także ciekawością, postanowiłem bowiem sprawdzić, jak się gra na gołym White Boxie, bez żadnego wspomagania. Gracze bardzo nie protestowali i póki co są zadowoleni.
Okoliczności pewnie już znacie, jeśli czytacie tego bloga. Potrzebowałem jakiegoś systemu na szybko i po polsku, żeby wprowadzić w świat erpegów kilkoro dzieci. System miał wspierać dungeon crawle, mieć prosty do pojęcia system kontrolowania poziomu trudności i jak najprostszą mechanikę. Mam na półce kilka małych systemów fantasy które lubię (Oko Sapkowskiego, Władcę Pierścienic, Adventurers?), jednakże są one mało pomocne w rozgrywaniu wymagających kombinowania lochotłuków. Nie mówią również w czytelny sposób, jak określać stopień wyzwania projektowanych przygód - a to chciałem pokazać na przykładzie moim młodym graczom. Zostały mi zatem w garści Tunnels & Trolls i White Box. Ten pierwszy okazał się wbrew pozorom lepszy i fajniejszy, natomiast do sięgnięcia ostatecznie po system Marva Breiga skusiła mnie perspektywa wykorzystania kilku gotowych modułów i systemów sandboxowej eksploracji.