Rok 2017

2017. to był rok chaosu i zniszczenia. Zacząłem go od silnego postanowienia, żeby niczego sobie nie postanawiać. Nie planować, nie narzucać sobie deadline-ów, nie zapowiadać głośno dalszych posunięć itd. Innymi słowy, beztrosko czerpać przyjemność z RPG. Jeśli czytaliście kilka moich ostatnich cotygodniowych raportów, z pewnością widzieliście, jakie tego były efekty. Skakanie po tematach, bujanie w obłokach, masa poświęconej energii, takie sobie efekty. Zacznę więc od tej ciemnej strony mojego erpegowania w 2017 r. Dopiero, jak to z siebie wyrzucę, przejdę do pozytywów. Tych na szczęście też było niemało!

Moje porażki w 2017 r.

1. Nie potrafiłem uregulować prowadzenia sesji w własnej kampanii. Ciągle gramy tylko wtedy, jak uda się akurat złapać kawałek wolnej chwili. Niestety trudno się w ten sposób przygotować do sesji i podtrzymać zaangażowanie graczy.

2. Nie udało mi się zmienić systemu na prostszy, lepiej pasujący do naszych potrzeb, bardziej wychowawczy itd. Po różnych, bardziej lub mniej udanych próbach, wróciliśmy do Earthdawna. Przez najbliższe co najmniej pół roku to się raczej nie zmieni. Trochę odbieram to jak osobistą porażkę, przyjmuję ją jednak z pokorą. ;)

3. Nie poprowadziłem żadnej sesji poza stałą, domowo-piwniczną ekipą. Dzisiaj mam już tylko mętlik w głowie i nie mam chyba niczego, co mógłbym poprowadzić z marszu.

4. Nie zagrałem ani jednej sesji w Zew Cthulhu, Gumshoe, Wolsunga, MERPa, Travellera, Savage Worlds, PLiO Grę o Tron, ani Pendragona. Szkoda.

5. Nie złożyłem pdf-a z raportami z Pustkowia Piktów Roberta, jak mu to kiedyś obiecałem.

6. Nie spisałem Popisu wojowników Zuu do 7. pokładu Wardena (Metamorphosis Alpha), który trzeba było tylko wklepać. Nie zrobiłem obiecanych Seji'emu kart postaci ze zdrapką. Nie poprowadziłem kampanii w MmA.

7. Nie ukończyłem rysowania Kopca, który miał być moim własnym megadungeonem. Powodem było porzucenie tej lokacji przez graczy. Skończyło się na dwóch poziomach z zaplanowanych 5 i na 2 rozegranych sesjach (skądinąd bardzo fajnych). Ale co się bez sensu orysowałem...

8. Przerwałem prace nad OldQuestem (BRP do lochotłuków), zanim nawet ukończyłem opracowywanie listy umiejętności. Zanim zrozumiałem, że to bez sensu, straciłem na to mnóstwo czasu.

9. Trzasnąłem drzwiami na Inspiracjach i po którymś wyskoku Jarla obiecałem, że nigdy tam nie zamieszczę komentarza. Teraz żałuję.

10. Nie przetłumaczyłem żadnego podręcznika, ani artykułu, mimo iż zacząłem w tym roku kilka takich projektów.

11. Nie skończyłem żadnego projektu z tych wrzuconych na Pulpit Roboczy. Nad tym miejscem w sieci ciąży jakaś klątwa. Albo nade mną. Raczej to drugie.

12. Zagrałem sesję w Warhammera na mechanice Dungeon Worlda... Część graczy próbowała rozwalać drużynę, torpedować scenariusz oraz rzucała seksistowskimi tekstami w stronę jednej z graczek - w imię odgrywania "chaotycznych złych" postaci. Niektórzy (w tym ja, wstyd przyznać) zadeklarowali, że przyszli tylko na część sesji, bo są już gdzieś umówieni. Kilka osób poszło sobie ot tak. Ja natomiast wyjść nie zdążyłem, bo okazało się, że niefortunnie i nieumyślnie przyzwaliśmy któregoś z bogów chaosu (Khorne'a?) i tym samym położyliśmy kres Imperium. Sorry, już w tym uniwersum nie pogracie.

13. Ciągle nie kupiłem i nie przeczytałem podręcznika do Blades in the Dark, w które gramy od kilku miesięcy.

14. Wdałem się w bezsensowną dyskusję o definicjach sandboxa. Udało mi się przy tej okazji dorobić sobie gębę oraz pokłócić się z kilkoma osobami.

15. Nie udało mi się zabić bloga.

16. Obserwowałem fejsbukowe trollpejdże z prześmiewczymi cytatami, poświęcone temu, jak to inni mówią głupoty i źle grają w erpegi. Nawet zdążyłem kilka takich skomentować. Szkoda gadać.

A w ogóle, to czuję, że za dużo czasu poświęciłem zabawie w erpegi. O wiele za dużo.



Najlepsze erpegowe momenty 2017 r.

1. Zagrałem dwie sesje w Metamorphosis Alpha u Seji'ego. Na pierwszej super wyszło kolorowanie heksów, na drugiej odgrywanie zmutowanych kotów ninja. Obie były  bardzo fajne!

2. Zagrałem w Tunele i Trolle u tegoż. Pierwszy raz uczestniczyłem w staroszkolnym lochotłuku, którego bym sam nie prowadził. Okazało się, że ta formuła pasuje mi nawet bardziej, niż mógłbym się spodziewać. Zginąłem dwa razy. Prawie trzy. Chyba najlepsza sesja w moim życiu - chociaż całkowicie normalna.

3. |Opisałem konkursowego potwora do Piekielnej Menażerii. Zajęło mi to raptem jakieś 1,5 godziny, łącznie z obmyślaniem, a z efektu jestem całkiem zadowolony. Jeszcze bardziej z udziału w przedsięwzięciu.

4. Grałem w sesję u najmłodszego syna (lat 8), który prowadził przygodę własnego autorstwa. Było sporo ciekawych zagadek, jakieś potwory, teleporty, autorska mechanika i fajne skarby. Nieźle się bawiłem. Wszystko przygotował przez około 15 minut.

5. Wziąłem udział w spotkaniu blogerów na Coperniconie. Dziwnie się czułem w tak zacnym gronie. Dziwnie, ale zarazem dobrze i naturalnie. Dziwne. Do tej pory nie czułem się nigdy blogerem, w tym jednym momencie miałem ochotę się tak określać.

6. Cytrynówka w Hipisówce podczas Coperniconu. Ależ towarzystwo się tam wtedy przewinęło! Super się gadało.

7. Wyjątkowo fajny był też jeden taki wieczór na Polconie w Lublinie. Tylu erpegowców, nie mogliśmy się nagadać. Wróciłem o piątej do domu.

8. Udało mi się zagrać sesję u Ifryta, który prowadził przygodę na mechanice D&D5 (chyba ją skonwertował z innej edycji - jakże by inaczej). Mimo, że generalnie nie ciągnie mnie do DeDeków, świetnie się bawiłem. Grało się przygodowo, normalnie, bardzo swobodnie i na luzie. Pamiętam każdą scenę z tej sesji.

9. Zagrałem sesję na 11 graczy pt. Podziemia Czarnego Kaduceusza. Niesamowite doświadczenie. Jak on to zrobił, że dopilnował, by każdy z tej gromady był zaangażowany w sesję? Nawet jeśli już na starcie zginął?... Bawiłbym się na tej sesji nawet lepiej, gdyby nie to, że dolna szczęka opadła mi na stół i do samego końca nie byłem w stanie ustawić jej z powrotem na miejscu.

10. Kawa z Matim na Polconie. Dzięki temu jednemu wydarzeniu wróciłem do regularnego grania z dorosłymi. Tyle fantastycznych przygód dzięki jednemu przypadkowemu spotkaniu na korytarzu!

11. Obie sesje u Mikołaja w Blades in the Dark wyszły bardzo dobrze. Nieźle rozjaśniły mi system i przy okazji były bardzo przyjemne.

12. Niezłym eksperymentem okazały się blogowe Przeglądy Tygodnia. Nie to, żebym był zadowolony z samego tekstu, ale narzucenie sobie takiego zwyczaju okazało się pomocne w uporządkowaniu różnych rzeczy w głowie. Może do tego pomysłu jeszcze wrócę. Muszę tylko wymyślić, jak pisać te raporty przez godzinę, a nie przez 5.


Ogólnie, za świetną decyzję uważam wyjście z erpegowej piwnicy i wyjazd na kilka konwentów. Odbyło się to oczywiście pewnym kosztem, ale w sumie było warto się posocjalizować. Poznałem mnóstwo genialnych postaci. Może też, dzięki temu, w drugiej połowie roku zaczęło się nieco normalizować moje podejście do hobby. Więcej grania, czytania podręczników, mniej bezowocnego ględzenia.

A co mnie ruszyło w kulturze i rozrywce poza RPG?

Niewiele. Naprawdę. To był raczej erpegowy rok. Jeśli konsumowałem jakieś dobra (pop)kultury, były to przeważnie stare rzeczy. Oczywiście, słuchałem  sporo muzyki, ale nawet i tu nic mną jakoś szczególnie nie wstrząsnęło.

Film roku - Ostatni Jedi ...mimo tych wszystkich swoich wad, dziur i głupot. Był to jedyny film, który miałem ochotę obejrzeć po raz drugi. Nowego Obcego i Bladerunnera jeszcze nie widziałem.

Serial roku - 7. seria Gry o Tron (choć Tabu i Stranger Things też były niezłe).

Płyta roku - stanowczo nadużywałem The Blackening Machine Head, chociaż już mam jej dość. ...A z nowych rzeczy prawie same zawody. Ostatecznie wskazałbym EP Cold Dark Place Mastodona.

Muzyczne odkrycia roku - Trees of Eternity, Animals As Leaders, Vector.

Piosenka roku -  No Hope In Sight Paradajsów, na koncercie w Krakowie! (nie mogłem potem gadać przez 2 dni).

Książka roku - Przez ciemne zwierciadło P. K. Dicka. Albo Silmarillion. Sam nie wiem.


Plany?

Tym razem mam zamiar więcej działać według planu. Chociaż wyznaczać sobie ogólny azymut, listę zadań na tydzień i określać jakieś ramy czasowe dla swoich działań. Czyli na przykład:

• zamierzam w tym roku wycisnąć ile się da z Earthdawna. Nie szukać innych systemów, dopóki ta gra idzie dobrze;

• w tym tygodniu chciałbym zagrać w Edka w domu i w Deltę Green u Chimery. Wziąłem się za podręcznik Cthulhu 1990 z tej okazji - chciałbym go do piątku skończyć, a jak dobrze pójdzie, to coś o nim skrobnąć na bloga;

A tak poza tym - więcej czytania, mniej komentowania. Więcej słuchania niż mówienia. Więcej sprzedawania niż kupowania. Więcej spania, mniej lurkowania. Więcej grania, niż gadania o graniu. Itd. Ot - takie noworoczne marzenia, bez szans na realizację.

Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku!