ABC Barsawii, cz. 1

Witajcie Adepci! Macie ochotę wybrać się w podróż po haxach Barsawii? Służę swoimi mapkami. :) Mam nadzieję, że przydadzą się nie tylko mnie.

Zacznę na razie od północno-zachodniego rogu krainy, w kolejnych odcinkach przedstawię następne arkusze. Kiedy już skończę dopracowywać wszystkie regiony, opublikuję jeden kompletny plik w formacie pdf. Jeśli tylko starczy mi czasu na komputerowe wycinanki, przed każdą stroną będę prezentował co się skąd wzięło - według metody obrazkowej, zaprezentowanej poniżej. Może dzięki temu ktoś uprzejmy rzuci na obrazki "okiem zewnętrznym" i podpowie mi, co sknociłem, albo co przeoczyłem? Byłbym bardzo wdzięczny.

Metoda

Głównym źródłem informacji do mojego podkładu (który przygotowałem z myślą o własnej kampanii - B1420TH), była oryginalna mapa Joela Biskego z podstawki do pierwszego Earthdawna. Mam wrażenie, że później publikowane wersje pochodzą właśnie od niej - choć niewykluczone, że za pośrednictwem mapy Davida Martina, z podręcznika Barsaive Campaign Set, który ukazał się niedługo po podstawce. Aż tak dokładnie tego nie analizowałem. Z tej ostatniej też z resztą korzystałem, dodając niektóre szczegóły.

Bardzo szybko przekonałem się, że poszczególne przedsawienia, mimo że bardzo ładne, mocno się rozjeżdżają w szczegółach. Szczególnie dużo przesunięć pojawiło się w rogach arkusza. Starałem się mimo wszystko bazować na najstarszej wersji, chociaż później dostrzegłem, że dodałem sobie w ten sposób dużo roboty. Gdybym dzisiaj dysponował atlasem Telarusa, który niestety odkryłem i doceniłem bardzo późno, korzystałbym tylko z niego. Nawet jeśli odbiega od oryginału, to jest najbardziej szczegółowy, a ponadto, został zapisany w krzywych. Miałbym o wiele łatwiejsze zadanie.

Prezentowany heksowy atlas Barsawii nie zawiera wszystkich możliwych szczegółów z każdego wydanego dodatku. Myślę, że nie jest to konieczne, w razie potrzeby można sobie dodawać detale samemu. Głównym celem było wprowadzenie kilku różnych typów terenu oraz kilku specyficznych (nazwanych) mezoregionów o wyraźnie zaznaczonych granicach.

Wypełnienia poszczególnych pól są blade, nie wybijające się. Tak ma być. Mapki mają bowiem służyć do drukowania i malowania po nich kredkami bądź ołówkami - stanowią tylko tło. Najważniejsze elementy pojawią się na nich dopiero w trakcie gry.

Po tym, jak już obrysowałem wszystkie główne rodzaje terenu - czyli takie, które mogą mieć np. wpływ na tempo marszu, albo na rodzaj napotykanych po drodze zdarzeń - uprościłem obrysy tak, aby granice krajobrazów nie przecinały heksów w połowie. Dzięki temu nie ma wątpliwości, jak interpretować dane pole i rozgrywka przebiega odrobinę szybciej.

Forma prezentacji

Mapa została podzielona na heksy odpowiadające odległości, jaką przeciętny piechur pokonuje w ciągu jednego dnia. (Sam do dziś częściej stosuję dokładniejsze matryce, z polami o szerokości 5 km, o czym już kiedyś pisałem w notce Barsawia na hexach, jednak ostatnio powoli przestawiam się na tempo dzienne.) Skala bazuje na opracowaniu Davida Martina z dodatku Barsawia (oryginał Biskego jako jedyny podawał jeszcze miarę w milach). Wydrukowanie całej mapy krainy z taką siatką na jednym arkuszu byłoby bardzo niewygodne, dlatego podzieliłem obszar na abstrakcyjne regiony (obszary oznaczone literami od A do X), z których każdy mieści się na kartce A4. Po wydruku 1:1 jeden "dzienny" hex ma wielkość 12 mm. To wystarczająco dużo, aby narysować na nim symbol lub odnośnik do legendy, a nawet dopisać krótkie hasła.

Najczęstsze rodzaje terenu, jakie pojawiają się na mapkach to lasy, góry i równiny (te ostatnie na biało, bez wypełnienia). Teren zakreskowany ukośną szrafurą to wszelkiego rodzaju Złoziemie. Z kolei ukośna kratka na pasmach górskich oznacza tereny trudno dostępne, odpowiadające zwykle najwyższym pasmom. W swojej kampanii uznaję, że da się je przekroczyć tylko znając trasę dogodnej przeprawy lub po wykonaniu jakiegoś testu. Porażka w rzucie zwykle oznacza, że danego dnia drużyna nie zdołała pokonać owego pola i musi spróbować innego podejścia, w innym miejscu.


Do czego służą takie mapy?

Mapa heksowa jest często oglądanym elementem umieszczanym w materiałach do erpegów - przejętym z resztą od gier wojennych. Wydawałoby się, że każdy wie, do czego ma służyć. Czasem jednak, mam wrażenie, jest wrzucana do podręczników na siłę albo dla klimatu, gdy gra sama w sobie nie oferuje żadnego trybu wykorzystania takiej pomocy.
Wbrew pozorom, nie służy ona bowiem wyłącznie do pomiarów odległości między punktem A i B. W takim wypadku, siatka sześciokątów tylko by przeszkadzała - lepiej już użyć linijki i kroczka. Jest natomiast znakomitą bazą danych, na której mistrz gry może zaprojektować relacje przestrzenne między różnymi atrakcjami przygotowanymi na potrzeby gry.

Pełni również rolę niezastąpionego "interfejsu" w otwartym stylu rozgrywki - gracze stopniowo nanosząc na mapę informacje mogą sami wybierać, jakie sobie obierają cele i jakiego rodzaju przygody ich interesują. Co więcej - w trakcie wędrówki mogą zmienić trasę, strategię, albo nawet cel przygody i skręcić lub zawrócić, a ich decyzja ma natychmiastowe odzwierciedlenia w grze.


Kolejnym zastosowaniem może być dobieranie przygód właściwych dla poszczególnych rodzajów terenu. Jeśli np. stosujemy na naszych sesjach tabele spotkań (polecam!), możemy dzięki temu zróżnicować środowisko gry, wprowadzając innego rodzaju atrakcje w górach, a inne na pustyni. Możemy w ten sposób uwypuklić nie tylko warunki przyrodnicze, ale też różnice kulturowe lub nawet "poziomy trudności" poszczególnych miejsc. Otwiera to graczom duże pole do kombinowania przy ustaleniu trasy i metody poruszania się. Np. - czy warto ryzykować skrót przez Krwawą Puszczę, gdzie tamtejsze elfy najpierw strzelają, a dopiero potem pytają o cel wędrówki? Albo: Czy nie powinniśmy zaciągnąć małego zastępu najemników, jeśli zamierzamy przekroczyć w Lśniące Szczyty rojące się od trollowych powietrznych łupieżców?
Warto tutaj nadmienić, że zastosowanie kilku "palet" z przygodami dla różnych regionów - zamiast jednej ogólnej tabeli - wymaga nieco większego nakładu pracy i opłaca się raczej przy dłuższych kampaniach.

Zdaję sobie sprawę, że to, o czym tu piszę, ma zastosowanie w bardzo niewielu rodzajach kampanii. A że przy okazji system - choć powszechnie znany - jest mało grany, możliwe, że nikt poza mną z mojej pracy nie skorzysta. Jestem tego świadomy. Dodatkowo, poza samą specyfiką stylu gry, mapy są od początku projektowane na potrzeby drukowania arkuszy w czerni i bieli, w celu użycia przy "analogowym" stole - z ołówkiem, kredkami, gumką itd. Nie wiem, czy mają jakiekolwiek zastosowanie przy rozgrywce przez "bioprądy". Spodziewam się, że żadne. 

Mam nadzieję, że nie mam racji i że mapka krainy z podziałem na heksy może mieć także inne zastosowanie, które nawet dotąd nie przyszło mi do głowy. Jeśli macie jakiś pomysł, dawajcie znać w komentarzach.

Północno-zachodnia Barsawia

Być może zwróciliście uwagę na dysproporcje w ilości informacji w poszczególnych częściach krainy. Np. okolice Iopos wyglądają pusto, wręcz nudno. Nie wiem, czy szykowany właśnie dodatek o tym mieście wprowadzi jakąkolwiek nową wiedzę o regionie, na razie się na to nie zapowiada. Z kolei, jak widzicie na trzeciej mapie (obszar "C"), nazw własnych pojawia się tu już całkiem sporo. Dzieje się tak za sprawą słynnego podręcznika pt. Blood Wood, w którym na końcu zamieszczono klimatyczną mapkę. Została ona uwzględniona na mapie Telarusa, a ja z kolei podebrałem kilka punktów od niego.

Ta nierówna dystrybucja detali i ilość białych plam są jak dla mnie jedynie zaletą settingu. Zdaje się, że jest to świadomy zabieg twórców, a nie wynik braku weny. Mistrz gry projektujący przygody ma tu ogromną przestrzeń do rozmieszczenia własnych pomysłów, nie jest też zmuszony do kupowania podręczników settingowych, jeśli nie ma na to ochoty i np. chce prowadzić w miejscu luźniej opisanym. No, ja w każdym razie jak do tej pory usilnie trzymam się owych regionów nie uwzględnionych w suplementach i jest mi z tym zupełnie dobrze. ;)