Przegląd tygodnia #3

Kaduceusz ostatnio podniósł u siebie na fanpejdżu temat, że "RPG to nie hobby, tylko styl życia". Coś w tym jest, ilustracją tej tezy może być poniższy wpis. Zagrałem tylko jedną sesję, a jak robię tygodniowy rachunek sumienia, to okazuje się, że erpegowych grzechów mam znacznie więcej. Jednak nie jest tak źle, a w każdym razie idzie ku lepszemu. Zdobyłem się na odwołanie sesji weekendowej, dzięki czemu naprawiłem spłuczkę! W końcu, po 4 latach. ;)

Earthdawn

Nie zagraliśmy sesji, za to co nieco pogrzebałem w tabelkach. Uzupełniłem tabelę skarbów, przy okazji do szablonu dodałem stronę z 2k20 przedmiotami ze sterty odpadków. Powiększyłem też tabelę znalezisk z Pomieszczenia opuszczonego kaeru. Na ostatniej sesji okazało się, że 2k8 punktów to za mało i zbyt często powtarzały mi się wyniki.

Przy okazji zdradzę, jak wypełniam plik tabelek, kiedy mam na nią tylko chwilę. Otóż nie szukam generatorów po sieci, bo ich dopasowywanie trwa zbyt długo. Zamiast tego ustalam sobie jakiś szablon, skupiając się przede wszystkim na tym, o co aktualnie toczy się gra. Np. przyjmuję, że wszędzie w tabeli skarbów przy wyniku 8 znalezisko będzie się wiązało z amunicją, a przy 7 z leczeniem ran. Potem to sobie szybko dostosowuję i zmieniam zależnie od kontekstu, a dopiero na końcu zajmuję się rzeczami mniej istotnymi, podkreślającymi klimat itp.



Wpliku Barsawia 1420 TH znowu trochę namieszałem. Zmieniłem czas działania pochodni na 2 tury, zamiast 1 (dla mnie to i tak tylko teoria, bo BG używają kryształów świetlnych). Dodałem akapit o formularzach na notatki w rozdziale o Narzędziach arbitra. Wcześniej nie widziałem takiej potrzeby, ale że odwołuję się do tych plików w tekście, uznałem, że lepiej mieć wszystko w kupie. Za najważniejsze formularze, bez których nie wyobrażam sobie grania w piaskodziczy, uważam Kalendarium wyprawy oraz listę BNów, osad i wątków. Dodatkowo, jakiś czas temu trening postaci wyrzuciłem z Kalendarium do osobnej karty i też z niej sumiennie korzystam.  Prezentowane wzory tabelek genetycznie wywodzą się z plików, które kiedyś wykradłem z Lisiej Nory.

Blades in the Dark

Śmignęliśmy kolejną sesję. Zabawa była przednia, jak zwykle. Mati prowadzi żywiołowo, barwnie i z pasją, chociaż tu akurat klasa MG nie pełni aż takiej roli. Gracze też się nieźle dobrali. Jako, że się osobiście nie znamy, każdy z nas odgrywa jakąś swoją meta-rolę. Np. Total wciela się w power-gamera, Mikołaj w specjalistę od systemu i architekta wydarzeń, a ja w małomównego introwertyka.
Mimo tego (a może dzięki temu), że mieliśmy mniej czasu, lepiej pilnowaliśmy porządku sesji. Niewykluczone też, że powoli uczymy się, jak tak gra powinna wyglądać.

Sesję zaczęliśmy od dokończenia wcześniejszej akcji. Po ostatnim spotkaniu dogadaliśmy się na Messengerze, że końcówka poprzedniej sesji była zbyt pośpiesznie dokończona i że trzeba to rozwiązać inaczej. Zrobiliśmy więc akcję łączoną, a Downtime rozegraliśmy później. Skrzynia ze starożytnymi skarbami, którą mieliśmy wykraść dla frakcji Hivesów została już wprawdzie wyniesiona z muzeum, ale teraz trzeba ją było jeszcze przetransportować do kryjówki. Wpakowaliśmy ją więc na samo-wóz napędzany elektroplazmą i bezczelnie wtoczyliśmy się na most, pilnowany przez strażników i mechaniczne gargulce. Poszło jak po maśle. Postać Bonia naściemniała strażnikom jakieś bajki, mój ludzik, przy użyciu jednego flashbacka i zdolności Tinker, ustawił bombę czasową, która odciągnęła ich uwagę, a włamywacz grany przez Totala popsuł gargulce. Później pozbyliśmy się obstawy i skitraliśmy ładunek w dokach. Wszystko po cichu i niemal bez zabójstw... Szóstki na kostkach zrobiły swoje. 

Inaczej było z kolejną akcją. To miał być prosty skok, dzięki któremu mieliśmy przejąć skrytkę, w której wymieniali się informacjami jacyś tajni agenci. Skrytka była w pociągu. Na akcję mieliśmy tylko pół godziny, zdecydowaliśmy więc podejść do niej bez przygotowania. Tym razem krytyczna porażka na engagement roll spowodowała, że zaczęliśmy scenę w beznadziejnej pozycji.
Baron stał na dachu pędzącego pociągu przed mierzącym doń z pistoletu przeciwnikiem. Mój Szeptak trzymał się krawędzi wagonu końcami palców, gdy nad nim stał próbujący rozdeptać mu dłonie kolejny bandyta. Gustav natomiast był uwiązany do poręczy i brutalnie przesłuchiwany wewnątrz wagonu. Novance w ogóle nie uczestniczył w akcji, bo wcześniej w Downtimie przeholował ze swoim nałogiem i popłynął.
Nawet Wam nie będę zdradzał, jak to się skończyło i jak w ciągu paru minut wykaraskaliśmy się z opałów. Grunt, że wszystko dobrze się skończyło.

Ok, rozegraliśmy już parę sesji, pora na kilka uwag o BitD. Przede wszystkim system jest świetny, choć dość rozbudowany. Trzeba trochę pograć, żeby się go nauczyć. Rozwój drużyny, podobnie jak poszczególnych postaci, jest genialnie pomyślany, angażujący i spajający ekipę. Karty i inne pomoce wykorzystywane na sesji zawierają masę informacji i podpowiedzi, ale nie narzucają zbyt wiele. Przynajmniej ja tego nie odczułem. Brakuje mi tu natomiast jakichś trudniejszych zagadek, realnego zagrożenia życia postaci, albo większej presji ze strony wrogów. Mam też poczucie, że za dużo rzeczy się udaje. Nie o to chodzi, że jestem jakimś masochistą, tylko że wymienione elementy rozgrywki powodują konieczność gry zespołowej, owocują burzą mózgów i coraz lepszym zgraniem drużyny. Przy okazji, wywołują emocje. Trochę mi ich więc brakuje. Może to kwestia podejścia MG, który jest dość litościwy, ale na pewno też takiego a nie innego systemu.

Największą zaletą gry wydaje mi się projekt i sposób napisania podręcznika. Dobrze się z niego korzysta, jasno tłumaczy o co chodzi w rozgrywce i zawiera mnóstwo gotowych do użycia pomysłów. Wygłaszam ten sąd na podstawie jedynie wyrywkowej lektury i praktyki sesji, sam jeszcze nie czytałem. Ciągle nie mam kasy na podręcznik, z resztą na Rebelu chwilowo jest niedostępny. W razie czego kupię w końcu i wydrukuję pdf-a. Na szczęście von Mansfeld podlinkował ostatnio stronę z SRD Bladesów, więc zamierzam zabrać się za czytanie już dziś.

Lektury

The Shadow of Yesterday

Udało mi się w tym tygodniu przeczytać cały podręcznik do TSoYa, z czego jestem wcale zadowolony. Dysponowałem podręcznikiem do pierwszej polskiej edycji systemu, wypożyczonym z biblioteki. Nie było w nim przygody Ruiny Valengardu oraz opisu Oranii, które zostały dodane dopiero do drugiego wydania. Grę zaprojektował Clinton R. Nixon, a za polski przekład odpowiadał zespół dowodzony przez Darkena. 

Systemu chciałbym wkrótce użyć do opisywanego w poprzednim Przeglądzie tygodnia "swiatotworzenia settingu poprzez rozgrywanie sesji". Kilka uwag na szybko:

• podręcznik jest nieźle napisany; połknąłem go szybko, z przyjemnością i tekst zostawił na mnie dobre wrażenie;
• system jest interesujący i całkiem udany, ale podręcznik słabo go tłumaczy. Po lekturze ciągle do końca nie wiem, jak w to się gra;
• przykład rozgrywania Próby Sił (czyli  ważniejszego Konfliktu - jak się w tym systemie określa wszelkie testy i potyczki) jest na plus. Przydałby się do tego opis struktury typowej sesji oraz przykład gotowej przygody;
• mechanikę dałoby się lepiej wytłumaczyć, gdyby podręcznik był napisany zwięźlej i jakby nie był tak zawalony zbędnymi Pojęciami Pisanymi z Dużej Litery, które stwarzają wrażenie, że trzeba się ich uczyć na pamięć. A to przecież bardzo prosty system, dałoby się go wyłożyć na jednej kartce;
• rozgrywkę ma napędzać gonienie za punktami doświadczenie, które gracze dostają, jeśli realizują swoje Klucze - czyli wybrane dla swoich postaci motywacje. Pomysł jest ciekawy. System ma tu być piaskownicą opartą na działaniach graczy. MG planuje z góry tylko kilka "Kluczowych Scen", za które gracze też dostają PeDeki. Brakuje mi tu co najwyżej informacji, po co są te Kluczowe Sceny, opisu jak ich używać oraz przykładów zastosowania;
• opisany setting jest mega-fajny, a przy okazji bardzo mi pasuje do tego, co sam zamierzam poprowadzić. Opis krain dzieli się na kilka akapitów luźnego tekstu, po którym znajduje się opis Zdolności, Sekretów i Kluczy, przypisanych do danej kultury i dostępnych tylko jej przedstawicielom. Krótko, pomysłowo i z jakąś tam antropologiczną ogładą. Uzupełniłbym może ten rozdział o gotowe pomysły na lokacje, w których mają rozgrywać się sceny. Z pewnością zwiększyło użyteczność podręcznika;
• brakuje mi tu też listy pomysłów, albo chociaż jednego lepiej rozpisanego na to, jak zacząć kampanię. To dość kluczowa kwestia w sandboksie, łatwo przez nią zepsuć sobie całą grę. Tu jesteśmy skazani wyłącznie na własną inwencję;
• ilustracje GunarDANa są różnej jakości, niektóre kapitalne, inne mniej. Ich stylistyka jest bardzo różna, część ocieka erotyzmem (czyt. szczuje cycem), część ma postać szkiców, a część przygniata ciemnoszarym kolorem tła. Mimo, że nie wszystkie obrazki mi się podobają, uważam, że wykonują tu one ogromną robotę - wnoszą specyficzny klimat i doskonale ilustrują świat przedstawiony;
• książka została wydana przez Kuźnię Gier. Podoba mi się layout, jakość papieru i solidne klejenie. Format idealnie pasuje do plecaka. Jedyna uwaga, że szare tło kartek jest nieco ciężkie. Na własne potrzeby spreparowałem sobie wersję bez tła (tylko cicho);
• podręczniki już dawno zostały sprzedane, na szczęście obie edycje można za darmo pobrać z bloga Błękitny Świt. Jeśli chcecie je drukować i używać na sesji, to nie wiem, czy nie lepsza byłaby pierwotna wersja tłumaczenia, złożona niegdyś przez Drozdala. Można ją zaczerpnąć z nieocenionej Studni Kreatywności.

Ogólnie fajnie. Wygląda na to, że nie powinienem mieć większych problemów z konwersją TSoYa na Pieśń Jutrzenki. Zmierzam użyć większości istniejących Zdolności, Sekretów i Kluczy, a od siebie dodać tylko kilka nowych. Nie mam jeszcze co prawda rozpisanych plemion, ale to już raczej problem własnej twórczości, a z mechaniką nie będzie kłopotu.

W tym wszystkim znowu mnie tylko nurtuje pytanie, które już sobie zadawałem przy pracy nad MERPem - gdzie ja do tego znajdę jakichś graczy?!

Conan 2D20

W środę wpadł mi w ręce Player's Guide do nowego Conana od Modifiufiusa. Nie czytałem go jeszcze, nie grałem, zatem nie powinienem mieć problemów z wyrażeniem własnego sądu - czyż nie? ;) Podręcznik napisali Nathan Dowdell, Jason Durall, Benn Graybeaton,Chris Lites i Jeffrey Shanks.  Wypatrzyłem go w 2 polskich sklepach internetowych, mianowicie w Rebelu za 79,95 zł i Gamelordzie za 59,99 zł. Swojego egzemplarza nie kupiłem, tylko znalazłem pod poduszką. Nie wiem, skąd się tam wziął. Kilka luźnych uwag, które przyszły mi do głowy po wstępnym obmacaniu książeczki:

• podręcznik, poza okładką, jest śliczny. Ma bardzo ładny layout, dobrze dobrane kolory - dominuje brąz, zieleń i złoto - i ma kilka niezłych ilustracji;
• pozytywny efekt powoduje połączenie czcionek Tisa Pro (główny blok tekstu), Alverata Irregular Black (nagłówki) i Tisa Sans Pro (tabelki);
• w mojej wersji jest błąd drukarski - dwie strony na początku podręcznika są powtórzone;
• zaraz za twardą okładką wyziera bardzo kolorowa a zarazem elegancka mapa Hyborii, wykonana przez Jose Esterasa;
• rozdział 1. stanowi wprowadzenie do systemu. Opisuje co to są RPG's, że tu chodzi o to, iż ludzie wcielają się w fikcyjne postaci - po to żeby było fajnie - i że zasady są po to, żeby wszyscy bawili się zgodnie i sprawiedliwie... Mamy tu też informacje o kostkach i innych pomocach (najlepiej firmowych!) oraz ilu potrzeba graczy i że trzeba mieć kartki papieru. Przeczytałem te kilka stron i dalej nie wiem: (1) o co toczy się gra opisywana w tej instrukcji, (2) po co kolejny system o Conanie, (3) czemu służy ten konkretny podręcznik i (4) jak z niego korzystać;
• nie ma tu prawie żadnych informacji o REHu ani o stworzonym przez niego świecie; nie zaszkodziłoby tu wrzucić chociaż tych kilku akapitów z Quickstartu;
• rozdział 2. jest poświęcony tworzeniu postaci. Zaczynamy (1) od wyboru kraju pochodzenia (którego opis znajdziemy w podręczniku głównym...), a następnie generujemy atrybuty postaci (2). Dalej mamy: (3) klasę społeczną, (4) historię (pięć gotowych pomysłów do wyboru, dla każdej klasy osobno - ekstra pomysł!), (5) archetypy (łucznik, barbarzyńca, najemnik, rycerz, nomad, pirat, kapłan, uczony, łotr, szaman), (6) natura, (7) sposób wyedukowania, (8) dawne czyny wojenne, (9) ostatnie ustalenia i (10) podsumowanie, imię, wiek, wygląd itd.
• w rozdziale 2. mamy też alternatywne sposoby na tworzenie postaci - w tym całkowicie losowe. Super, przydatna rzecz! Służą do tego tabele losowe zamieszczone w wymienionych wyżej podrozdziałach, część z nich jest tu ponowiona w nieco innej postaci. Inny wariant to tworzenie iście legendarnych herosów typu Conan czy Valeria. Końcowe kilka zdań o tworzeniu całej drużyny to zdecydowanie za mało;
• rozdział 3. traktuje o umiejętnościach i talentach. Schemat opisu jest następujący: (1) nazwa umiejętności (+ bazowy atrybut), (2) typowe wykorzystanie w przygodach, (3) możliwe utrudnienia (np. zbroja w akrobatyce), (4) sposoby na wydawanie punktów Momentum dla zwiększenia efektu, następnie (5) drzewko talentów rozwijających daną umiejętność i (6) ich opis;
• rozdział 4. jest o ekwipunku. Mamy tu zasady jego zdobywania i sprzedawania, opis systemów monetarnych i reguł obciążenia. Dalej mamy omówienie poszczególnych rodzajów sprzętu. Broniom i pancerzom towarzyszą bardzo udane ilustracje - szkoda że tylko dla części przedmiotów. Nie pasuje mi tu zbytnio zbroja płytowa, na szczęście jest ona dość droga. Brakuje opisu wierzchowców i reguł ich wykorzystywania;
• w rozdziale 5. znajdziemy skrót zasad. Jest to prawie ten sam tekst, co w Quickstarcie, ale i tak dobrze, że się tu znalazł;
• dalsza część zasad, poświęcona samym scenom akcji, znajduje się w rozdziale 6.
• podręcznik zamyka podsumowanie zasad w tabelkach rozmieszczonych na 4 stronach (spoko), indeks na zaledwie 1 stronę, kolorowa karta postaci i 3 strony reklam.

Podsumowując, dane mi było obejrzeć bardzo ładny i udany podręcznik do systemu, w który chętnie pogram. Stanowi on niestety tylko wypis zasad najpotrzebniejszych graczom, nie jest zaś samodzielnym, specjalnie przemyślanym i zaprojektowanym tworem. Mimo wszystko, sam pomysł na zrobienie krótszej wersji podręcznika dla graczy - równie ładnego co podstawka, a przy tym względnie taniego - to moim zdaniem strzał w 10. To, że nie ma tu informacji niezbędnych MG, których by nie było w podręczniku głównym, to moim zdaniem też dobry pomysł. Widać, że nie chodzi tu tylko o dojenie naiwniaków, ani o tanie zarabianie na kolekcjonerach. 

Podręcznik zdecydowanie warto kupić jeśli zamierzamy grać w Conana, a nie chcemy go prowadzić. Wydaje mi się przy okazji świetnym pomysłem na prezent...
... Eee, znaczy nie, ja już mam!

Blogi

W poprzednich Przeglądach o tym nie wspominałem, ale zwykle dużą część mojego erpegowego czasu poświęcam na czytanie blogów. Nie zamierzam się o tym specjalnie rozpisywać, za dużo by wymieniać. Tym razem zrobię wyjątek, bo nie rzec o tym wcale byłoby zakłamaniem rzeczywistości. Tak dla zobrazowanie "problemu", w tym tygodniu przeczytałem:

1. Recenzję systemu HARP na blogu Reviews from R'lyeh.
2. Artykuł o zastosowaniu Punktów Magii w OD&D na Fear and Loathing of the Old World.
3. Raport z sesji w Śródziemiu na Akratic Wizardry.
4. Dwie pozycje z bestiariusza zaprezentowane na blogu Miasto-Dzicz-Loch.
5. Artykuł o przekładaniu gotowych modułów na język własnej kampanii - Multiverse.
6. Recenzja sandboxowego modułu Fever Swamp na Reviews from R'lyeh.
7. Omówienia dwóch scenariuszy do Ravenlofta na 3k10.
8. "Gra w grze" na blogu Radowit.
9. Kolejny raport z sesji Burning Wheel na Allgemaine Festung.
10. Kilka artów o TSoYu tamże.
11. Kilka notek na Grocie Drozdala.
12. Raport z sesji Star Wars w Punkcie K.
13. Raport Roberta z sesji TFT na Inspiracjach.

...I pewnie jeszcze coś, nie pamiętam. Zaraz się zabieram za nowe wpisy u Wolfganga i Leniwego Gracza. Zwykle jest tak, że staram się śledzić wszystkie wpisy na blogach, które mam wypisane po prawej stronie, ale też większość tych dostępnych na agregacie Blogi RPG. Subskrybuję też całą masę blogów anglojęzycznych, choć ostatnio nie mam czasu, aby przeglądać je wszystkie. Generalnie nie czytam raportów, poza dosłownie kilkoma wyjątkami. Jak już, to czytam wstęp i podsumowanie, a resztą tylko przerzucam wzrokiem.

Sporo czasu zmitrężyłem też na video blogi na YouTube. O tym może jednak następnym razem, bo mi już notka puchnie.


Zakupy

Zakupy to niestety też ważna część życia niemal każdego hobbysty. Mi się udało tym razem nie poszaleć, w czym z resztą pomógł mi wydatnie brak gotówki. Zaledwie wrzuciłem parę groszy na Humble Bundle. To, że nie kupiłem więcej nie znaczy, że się nie rozglądałem. Jakby nie zupełny brak funduszy kupiłbym z pewnością:

• Fajerbola na Kuglarzowym Wspieram.to (uwaga!, dziś kończy się zbiórka),
• Burnig Wheel, które znów wtoczyło się na Rebela (a nie, sorry, znów nie ma),
• wspomniane już Blades in the Dark,
• 2 podręczniki do Rolemastera, które ktoś nieopatrznie wrzucił na Allegro,
• zbiór przygód do The Laundry (jako że Cubicle7 z końcem roku traci licencję na Cthulacze)
• itd.

Robi mi się z tego Przeglądu powoli jakaś spowiedź...


Filmy

Muszę przyznać, z lekkim nawet zawstydzeniem, że erpegowe hobby wpływa niekiedy zarówno na książki, które czytam, jak i na wybór filmów. Innymi słowy, wchodzi mi na głowę. Tak było choćby w tym tygodniu. Próbuję bezskutecznie wczuć się w konwencję kampanii jaką gramy w Blades in the Dark, toteż zacząłem oglądać seriale, które autor wypisał jako źródła swoich inspiracji. Obejrzałem po jednym odcinku Peaky Blindres i The Wire.
Ten pierwszy nie bardzo mi się spodobał, nie widzę tu żadnej postaci, która by mnie zainteresowała, lub z którą mógłbym się utożsamiać. Same gnidy. Co najmniej dwóch pozytywnych bohaterów wypatrzyłem za to The Wire (Prawo ulicy, w polskim tłumaczeniu). Niestety, to zupełnie współczesne klimaty, poza tym film się nie spodobał mojej żonie, tak więc raczej nie będę kontynuował. Pozostaje mi więc czekać na nową serię znakomitego Taboo. Chyba, że polecicie mi coś innego...