Przegląd tygodnia #2

Kontynuuję opis swojego popapranego erpegowego życia codziennego. Część pierwsza do przeczytania tutaj. W tym tygodniu było mniej sesji, ale z mojego punktu widzenia działo się dużo. Czuję, jakbym przeszedł w tym czasie kawał drogi. Poukładałem sobie kilka rzeczy w głowie, trochę napisałem, trochę rzeczy przećwiczyłem i zrezygnowałem z pomysłów, które uznałem za nierealne. Ale może po kolei...

Pieśń Jutrzenki

Tydzień zacząłem od układania zarysu nowej kampanii. Chciałem wreszcie odpalić jakieś sesje w swoim ciągle nie spisanym settingu, aby wreszcie popchnąć sprawy do przodu. Główna idea, jaka mi przyświeca w tym projekcie, to światotworzenie poprzez rozgrywane sesje. Tak, aby każdy grający mógł mieć tutaj swój udział, oraz żeby niepotrzebnie nie napracować się nad czymś oderwanym od praktyki sesji, co by mi później tylko zajęło miejsce w szufladzie. 

Myślałem, aby do tego celu użyć po pierwsze kilku starych sprawdzonych toolboxów - jak BRP, Rolemaster czy d6 System - a po drugie nowych gier, z fajnie pomyślanym aspektem budowania mini-settingu na sesji 0. (Macie jakieś pomysły?)

Pierwsza przygoda, jaką chciałem poprowadzić, miała się rozegrać na mechanice MERP. Nieważne dlaczego, tak sobie uroiłem. Spisałem pomysły, określiłem teren działań, ustawiłem stawki i elementy rozgrywki wymagające pokombinowania. Zacząłem czytać podręcznik do Śródziemia, ale w międzyczasie przypomniałem sobie, że lektura ta jest strasznie trudna do pojęcia, jak się nie czai Rolemastera. (Tak, bo MERP to niby miał być taki uproszczony Rolemaster, ale wychodzi na to, że jest niemal niezrozumiały, jak się nie zna oryginału).  Wziąłem się więc za Arms Law oraz - jako że przygoda miała być pełna manewrów wojennych - zacząłem szukać po sieci gdzie by tu najtaniej nabyć dodatek War Law...

Pisanie szybko przerwałem. Pomyślałem sobie - gdzie ja do tego znajdę graczy?! Kto by chciał dzisiaj łupać w Rolemastera? Na pewno nie ludzie, z którymi obecnie gram w indiasy, ani nie dzieciarnia, która nie chce słyszeć o niczym innym niż Earthdawn. Do pomysłu może kiedyś wrócę, a na razie jednak rozglądam się za innym systemem. W tej chwili na tapecie mam TSOYa.

Przy okazji grzebania przy nowym settingu przeredagowałem nieco tekst wprowadzający, który być może mieliście już okazję obejrzeć na moim Pulpicie Roboczym - do przeczytania tutaj).

Blades in the Dark

Ależ była sroga sesja! Przyszliśmy  na spotkanie z wielkim zapałem, głodni konkretnej akcji. Na to jednak trzeba było poczekać. Pojawił się nowy gracz, bardzo dobrze się zapowiadający, którego trzeba było wprowadzić do gry. Do tego musieliśmy rozliczyć skoki z poprzedniej sesji. Przez dwie godziny siedząc przy jednym stole usilnie próbowaliśmy robić wszystko na raz. Zrobić Jackowi postać, przyznać pedeki/golda/heata itd., a ponadto obgadać wszystkie obejrzane ostatnio seriale. Masakra, mogła od tego rozboleć głowa. Jak już wreszcie zabraliśmy się za granie, zaraz trzeba było kończyć. Mati leciał ze scenami, jakby strzelał z karabinu. Nie wiedziałem, co się dzieje. Tu już rozgrywamy kolejną scenę akcji, a ja się ciągle próbuję dopytać, czy weszliśmy tymi drzwiami po lewej, czy po prawej ;)

I co - powiecie, że bez sensu? Eee tam, było świetnie. Ekipa jest super-fajna, pełna wyobraźni, wszyscy dobrze się ze sobą czują i kończyliśmy sesję w świetnych humorach. To tylko gra, dobry pretekst do spotkania, a w tym wszystkim najważniejsi są przecież ludzie.

Jedyna akcja, jaką rozegraliśmy, polegała na wykradzeniu skrzyni pełnej starożytnych artefaktów, przechowywanej w piwnicach Muzeum Starożytności, w dzielnicy Brightstone. Rzuty szły nieźle, aczkolwiek w pewnym momencie po brutalnym zamordowaniu jednego ze strażników moja postać nabawiła się traumy, wobec czego końcówka skoku rozgrywała się bez jej udziału. Mam za to jednego pedeka więcej!

Po sesji, przy znaczącej pomocy Mikołaja, udało mi się w końcu obczaić wypełnianie karty postaci na Roll20. Jakbyście byli ciekawi, to obecnie moja karta wygląda tak:

Earthdawn

Najfajniejsza z całego tygodnia była sesja w Edwarda. Nic specjalnego się nie działo - ot zwykłe łażenie po lochach i zdobywanie expa. Kontynuowaliśmy przygodę w Jaskini Ogrów z poprzedniego tygodnia. Podobało mi się głównie dlatego, że widziałem, iż wszystkim gra sprawiała przyjemność. Znowu gracze chcieli kontynuować następnego dnia, zaczęli coś tam nawet szperać po podręcznikach! 

Z ciekawszych wydarzeń, to prowadzona przez moją córkę wietrzniaczka Melissa, grana już od circa 3 lat, prawie poległa w potyczce z duchem mgły - po tym, jak na k10+k6 wyrzuciłem 29 obrażeń... Brakowało jednego punktu... Ogólnie, było bardzo blisko porażki, mimo zastosowania taktyki a'la Baldurs Gate (jeden lata w kółko, reszta strzela). Ciosy nie trafiały w przeciwnika, a kości sprzyjały tylko wrogowi. Temat zakończyło dopiera rzucenie przez Mistrza Żywiołów czaru Gołoledź.

Zabawnie wyszła scena z iluzyjną ścianą. W Earthdawnie 1 ed. jest tak, że aby przejrzeć iluzję należy wykonać wobec niej jakąś akcję. Trudność nieuwierzenia wynosiła 9. Wszystko jedno, co postać robiłaby z tą ścianą, wyrzucenie co najmniej 9 na kostkach oznaczałoby, że zorientowałaby się ona, że coś tu nie gra. W tym wypadku gracze zainteresowali się ścianą dlatego, że na archiwalnej mapie widniał w tym miejscu korytarz. Po kilku przejściach w te i z powrotem jeden z graczy zadeklarował, że kopie ścianę. Kazałem mu rzucać na atak... - wyszło 8. Zrezygnowany BG poszedł dalej. Zapewne nie przeszliby do następnej części lokacji, jakby nie wzrok astralny wietrzniaczki oraz wyczuwalny w tym miejscu zapach szczurów.

Czyżby c.d.n.?