Destylat księżycowy - kwiecień 2017

Miałem już nie pędzić destylatów, nazbierało się jednak kapkę wrażeń, którymi mam ochotę teraz się podzielić. Temat, który jest u mnie obecnie "na tapecie" to megadungeon. Sporo o tym czytałem i wszystkie sesje, jakie w ostatnim miesiącu rozegrałem, miały miejsce właśnie w lochu (w ostatni weekend rekordowe 3 TPK w ciągu dwóch krótkich sesji). Z początku, musiałem trochę przymusić swoich graczy, na szczęście opłaciło się. Mnie udało się przećwiczyć kilka elementów, o których myślałem, a oni zaś przekonali się do "nowej" formy rozrywki. Jeszcze się uczą, ale grunt, że są pełni entuzjazmu. Nie ukrywam też, że najwięcej czasu, jaki miałem na poświęcenie erpegom, zajęło mi kreślenie rozbudowanego kompleksu podziemi. Natomiast to, nad czym teraz pracuję na sesji, a czego do końca jeszcze nie ogarnąłem, to jak usprawnić komunikację na linii Referee-Mapper - tak, aby eksploracja lochu nie była nudna, a praca kartografa łatwiejsza. Odbyliśmy nawet ostatnio na ten temat dłuższą rozmowę w kuchni u Wolfganga, gdzie opiniami podzielili się Jarl, Robert, Wolf, Leniwy Gracz i piszący te słowa. Dało mi to sporo do myślenia. Do tematu lochów jeszcze wrócimy (może niebawem), a tymczasem sprawdźmy, co tam nakapało u innych. Będzie dużo dobrego, a to przecież tylko próbka, którą sam byłem w stanie przyswoić.

Renesans pisania pełnymi zdaniami (RPPZ)

To, co jest fajne, jeśli się próbuje grać w RPG starymi zabawkami, to fakt, że nasi rodzimi Judge'owie, próbujący dawnego stylu grania, dzielą się swoimi doświadczeniami w raportach. Dzięki temu można się uczyć nie tylko na własnych błędach i doświadczeniach. Cykle, które staram się na bieżąco śledzić, wymieniam poniżej:

1. Dziedzictwo Ungernów, spisywane przez Roberta na blogu Inspiracje. System: OD&D.
2. Chaos w Nowym Świecie Wolfganga, na blogu Fear and Loathing in the Old World. BRP/ Zew Cthulhu.
3. Uąbar, spisany przez Adama z bloga Konkwistadorzy Chałwy. OD&D.
4. Upadek Lemurii Wolfganga z Fear and Loathing in the Old World. Labyrinth Lord.
5. DDIII (solo) Ojca Kanonika z Inspiracyj. OD&D + Solo Dungeon Adventure + Dungeon Masters Guide, App. B.
6. W krainie Anasazi, spisane i prowadzone przez Michała z bloga Leniwy Gracz. Blood&Bullets.
7. Błękitne Pawulony, raportowane przez Roberta na Inspiracjach, a prowadzone przez Jarla. OD&D + White Lion + Lwi Pazur.
8. Czarny Krzyż, znowu Wolfgang i  Fear and Loathing in the Old World. OD&D.
9. Ziemia Nieobiecana, pisana przez Przemoslava z bloga Miasto-Dzicz-Loch. Delving Deeper.

Zauważcie, że w zestawieniu widnieje nowy blog, Miasto-Dzicz-Loch, prowadzony przez Przemoslava, który wygląda nader obiecująco! Polecam śledzić. A, no i jeszcze Nimsarn zaczął raporty z Arkadii (oby pociągnął temat dalej), a Pafnucy zaczyna piaskownicę w Earthdawnie. Może kiedyś skrobnie jakieś podsumowanie sesji. 

Ogólnie, dużo czytania, co nie? Nie dziwota, że nie mam czasu na pisanie. Ciekawe, że wszystkie przytoczone na powyższej liście kampanie, poza westernowymi Anasazi, prowadzone są w konwencji ~gonzo/pulp fantasy, która do tej pory zdecydowanie nie była moją ulubioną scenografią. Ciekawe też, że dawniej nie lubiłem czytać raportów. A jednak, śledzę je teraz z wypiekami na policzkach i analizuję mechanizmy. Piszę to dla podkreślenia faktu, z jak zdolnymi autorami mamy do czynienia i jak cały nurt powrotu do erpegowych korzeni ma się u nas dobrze. A to przecież - jak określają Wolf i Kanonik - "nisza w niszy". Może ilościowa owszem, ale o dziwo produkująca 80-90% wartościowych tekstów o tematyce erpegowej.

Recenzje na blogach

To, co lubię w blogosferze poza raportami, a czego również sam nie tworzę, to rzeczowe, obiektywne i nieschematyczne recenzje. Pierwsze z brzegu, z ostatniego miesiąca:

1. Piotr Płocki o Beszamelu.
2. Vukodlak o Adventures in Middle Earth: Players Guide.
3. Jarl frå Oslo o trzecim bestiariuszu do Planescape'a.
4. Drachu o podręcznikach frakcyjnych do Kronik Mutantów.
5. Beamhit o Dragon Age'u.
6. Ojciec Kanonik o settingowych boxach do Planescape'a.

Mniam.

Poza blogami polecam też poczytać recenzję Metamorphosis Alpha, autorstwa niezmordowanego Adama Waśkiewicza, zamieszczoną na Polteru.

Renesans pisania systemów dla ludzi (RPSdL)

Drugi temat, który staram się śledzić w naszym piszącym Grajdołku, to projektowanie systemów RPG. Sam nie odczuwam potrzeby konstruowania nowych mechanik, nie cierpię też na brak nowych zbieraczy kurzu na półkach. A jednak, obserwowanie owego procesu twórczego jest dla mnie niezwykle inspirujące. Do tej pory o nowych projektach można było poczytać głównie na Manufakturze Gier Fabularnych, teraz do tego doszła grupa na FB pod nazwą Tworzenie gier fabularnych. Systemy, które są obecnie na różnych etapach powstawania, a które już wydają mi się obiecujące, wymieniam poniżej:

1. Obuszek, pisany przez Jagmina. Uniwersalna mechanika zbliżona do WFRP 1-2, zdradzająca również inspiracje Wiedźminem, grami indie i mikrolitami.
2. Wyjątkowi bohaterowie i niezwykłe zagrożenia, autorstwa Kuglarza. Indyk inspirowany retro-mikrolitami, FU i silnikiem napędzanym przez apokalipsę. Tekst czeka na ilustracje i tłumaczenie na angielski.
3. Chciwa kompania Enca. Zmagania wojenne w świecie gonzo-fantsy. Jeszcze bez mechy, ale za to z sensownymi założeniami i fajnym pomysłem na setting.

To, co mi się w tym wszystkim podoba, to uważne nadstawianie uszu na głosy potencjalnych odbiorców i innych twórców. Godne pochwały jest nie tylko pokorne wysłuchiwanie uwag i wystawianie się na krytykę. Sugestie czytelników obserwujących projekt są rzeczywiście na bieżąco analizowane i często uwzględniane w tekście. Mimo, że autorami są przecież doświadczeni zawodnicy, którzy sami wiedzą, co chcą osiągnąć... Fajnie. Czekamy na efekt końcowy.

Przeczytane na papierze
Podobnie, jak miesiąc temu, ograniczę się do polecajek. Jeśli ktoś będzie ciekaw mojej opinii, odpiszę w komentarzach.

1. Swords&Wizardry: White Box PL. Czytałem nie pierwszy raz, ale tym razem pod kątem grania. Wkrótce napiszę coś więcej (ma ktoś kontakt ze Squidem? - poproszę na wujtruj@poczta.onet.pl).
2. Swords&Wizardry: Quickstart. Naprawdę znakomite wprowadzenie do systemu Fincha, wraz z prostą przygodą. Najlepsze wprowadzenie do świata erpegów, jakie czytałem?
3. Dagger. Zestaw reguł do prowadzenia starych DeDeków dzieciom od 5 lat wzwyż. Pisane dla rodziców-nerdów, ale bardzo sensownie pomyślane. Polecam, nie tylko prowadzącym maluchom, serio.
4. White Box: Fantastic Medieval Adventure Game. SW: WB napisany od nowa, dużo lepszy i ładniejszy (chwilowo niedostępny - remanent).
5. Blueholme: Prentice Rules. Bardzo udany klon BD&D Holmes'a. Kickstarterują się właśnie Journeymanne Rules. Gwałtownie polecam: weźmy się i zróbcie!

Obejrzane
Ascention - nieźle zrobiony serial o wielopokoleniowym statku kosmicznym, który wystartował (w tajemnicy) z Ziemi w latach 60. Mamy tu do czynienia z ciekawą scenografią w klimatach  retro-science fiction (powinna zainteresować grających w Rocket Age), niezłą fabułą z kilkoma mocnymi zwrotami akcji, porcją niezbyt głębokich przemyśleń natury socjologicznej i kupą inspiracji do Metamorhosis Alpha. Nie będę oceniał, czy serial jest dobry, czy słaby, bo skupiałem się na zbieraniu pomysłów do tabelki pod kątem wyżej wspomnianej gry. (Zainteresował mnie tu choćby wątek obdarzonej mocą Christy Valis.) Fakt, że wszystkie odcinki z zainteresowaniem obejrzała moja żona, która nie trawi lipy, ani nie interesuje się fantastyką, traktuję jako ważki argument, że da się to oglądać. Toteż polecam. Tylko sześć odcinków i raczej więcej nie będzie.

Expanse, 1 seria. Scenariusz serialu wygląda dla mnie, jak zapis z sesji w Eclipse Phase albo 2300AD. Pachnie to też mocno Mass Effectem. Pod względem strukturalnym dość mocno odbiega więc od tego, do czego nawykliśmy w serialach SF, ale w tym wypadku działa to zdecydowanie na plus. Historia jest opowiedziana w nieco chaotyczny sposób, ale nie ma tu samych po stokroć skopiowanych kalek, nie jest też przegadana ani przewidywalna. Może tylko nuży wątek polityczny, rozgrywany na Ziemi. Przekonuje mnie oprawa wizualna, bez zbędnych fajerwerków, ale też bardzo staranna. Co ciekawe, wszystko dzieje się w Układzie Słonecznym, nie ma hipernapędów, teleportacji, zielonych ludzików, ani mieczy laserowych, co bardzo cieszy! Fajnie też, że akcja przenosi się w różne miejsca, nie odczuwamy typowych serialowych oszczędności na scenografiach i jest przez to o wiele bardziej przygodowo. Byłem pod wrażeniem filmu i cieszę się, że mam przed sobą co najmniej jedną serię do obejrzenia (chyba kręcą trzecią, o ile mi wiadomo).

Wiosenny krzyk Ronji
I co - idzie ku dobremu, nie? Poniżej piosenka, przy której możecie mnie kiedyś pochować.