Ostatnie dni Barsawii

Pozwólcie, że podzielę się pewnym pomysłem na setting. Rozgrywka ma być oparta na systemie Earthdawn: Przebudzenie Ziemi. Jakże inny będzie to jednak Earthdawn od tego, którego znamy! Wydarzenie toczą się w Barsawii, w roku 1666 wg kalendarze Throallu. Kraj jest spustoszony po dekadach wojen, inwazji i katastrof naturalnych. Przemoc i okrucieństwo na każdym kroku, rzeki płynące krwią, pogorzeliska i dymiące stosy trupów. Na ulicach miast panuje nierząd i występek. Wszechobecny, snujący się po ziemi dym niesie zapach palonego mięsa. Nieustannie gorejące pola od lat nie dały żadnych plonów. W posępnym, spustoszonym krajobrazie przemykają oddziały pozbawionych zajęcia najemników. Ten świat się już kończy. 

Zbyt wiele krwi spłynęło rzekami do Morza Śmierci. Mroczna przepowiednia stała się rzeczywistością. Z morza lawy powstał Ponury Żniwiarz, a wraz z nim miliony jego minionów. Z nieba począł padać deszcz krwi, a umarli wstali z grobów. Los wszystkich mieszkańców Barsawii jest już przesądzony. 

Gracze wcielają się tu w rolę bohaterów, którzy jako ostatni stanęli zbrojnie przeciwko nadciągającemu zagrożeniu, zebrali wokół siebie oddziały podobnych im zatraceńców i ruszyli w heroiczny bój. Strudzeni, w pocie i znoju, z krwią zasychającą na skórze przemierzają pogorzeliska, wyrzynając hordy nieumarłych i zdobywając epickie ilości pedeków. Ich imiona wykrzykiwać będą tysiące, a ich legenda przetrwa do końca świata (zwłaszcza, że świat umrze za jakieś 4 tygodnie).

Zapach dymu, ziemia śliska od flaków, jęki konających, krew kapiąca z chmury o barwie rdzy. Arrrgh! Noobirus niech się schowa ze swoją Agonią! To będzie prawdziwy dark-brutal-grind-fantasy, o jakim marzy każdy szanujący się Polak, a nie jakieś pitu-pitu. Pożegnajcie wszelką nadzieję i szykujcie się na śmierrć!

 (Hanneman jak zwykle rozkojarzony)

↭ ↭ ↭

Dobra, odłóżmy jaja na bok, jakby to powiedział pewien znany urolog. Mam już szczerze dość  Earthdawna. Okrutnie trzeba się przy nim narobić, nie mam już do tego serca. Gram w to jeszcze wyłącznie dlatego, że tego oczekuje moja ekipa. Jest bardzo prawdopodobne, że już nic nowego do owego systemu nie napiszę. Dlatego, odtąd wpisy jemu poświęcone będę opatrywał w tagi Earthdawn Postmortem. Będą to teksty, które powstały zwykle dawno temu i już mi się nie chce ich upiększać. Będę je zamieszczał tutaj z tego względu, że z pewnością prędzej czy później znajdzie się więcej masochistów, pragnących prowadzić PZ bez scenariusza i może te rzeczy będą mogły im się do czegoś choć w części przydać. 

Poza tym, mam nieodparte wrażenie, że do tej pory pisałem głównie o mało istotnych szczegółach, a to, co stanowi rdzeń rozgrywki pomijałem, lub traktowałem jako rzecz oczywistą. Pracuję więc teraz nad złożeniem całego sandboxa w jeden plik, żeby choć trochę ogarnąć chaos, jaki dany mi było przepuścić przez klawiaturę. Kiedy już skończę, mam zamiar wrzucić co istotniejsze fragmenty na bloga i opatrzyć je w jakieś przykłady. Co Wy na to? Na razie idzie mi opornie. Jakby ktoś miał ochotę mi w tym pomóc (w sensie np. doradzić, co można wywalić, co wymaga wyjaśnienia, a co się kupy nie trzyma), to roboczy plik z B1420TH jest tutaj. Można go komentować, kopiować, drukować i co się tam komu spodoba.

Żegnajcie nieszczęśni! (itd.)