Las Przedsionek - leża, widoczność punktów widokowych i klucz do lokacji
(legendę do oznaczeń znajdziecie w zakładce Pliki po prawej stronie bloga).
Szkic obszaru C15, jaki mogą wręczyć drużynie BNi
Mapa archiwalna (handout)
2. Charakterystyka terenu
Nazwa lasu pochodzi jeszcze sprzed Pogromu, kiedy to w miejscu obecnie porośniętym lasem, szlak prowadzący z krain Wschodu do Barsawii krzyżował się z gościńcem do dawnej stolicy prowincji - Parlainth. Istnieje także legenda, jakoby głęboko pod Górami Kaukawskimi biegł tunel używany przez krasnoludy jako skrót do królestwa Throalu. Bez względu na prawdziwość tej opowieści, niewątpliwie Przedsionek był ważnym, gęsto zasiedlonym regionem. Podnóża gór porastały wspaniałe winnice, dróg strzegły zamki i strażnice, a na łąkach pasły się nieprzeliczone stada krów, owiec i koni. O dawnej świetności świadczą wciąż spotykane na każdym kroku ruiny wież i wiosek, fragmenty brukowanych dróg oraz liczne skupiska kurhanów.
Obecnie, dzięki usilnym staraniom Sadowników, czarodziejów i mistrzów żywiołów, a także łaskawemu wsparciu Jaspree, pagórkowaty teren intensywnie zarasta srebrzystą, młodą buczyną. Nawet rumosze gruzów i gołoborza połyskują ciemną zielenią jarząbów i sosen. Miejscami wciąż niestety trafiają się jeszcze rozległe połacie uschniętych kikutów drzew i jałowe polany, pozbawione jakiejkolwiek roślinności. Wiele drzew cierpi na tajemniczą chorobę, nie pozwalającą im rosnąć i rozmnażać się, a wątłe populacje zwierzyny z trudem mierzą się z żarłocznymi bestiami i drapieżnikami. W gęstym poszyciu i w cieniu iglastych młodników znalazły kryjówkę rozmaite niebezpieczne istoty, masowo ściągające do lasu z gór i pustkowi w poszukiwaniu łatwego pożywienia i schronienia. Niefrasobliwy podróżny, który zechciałby oddalić się od obozowisk osadników i udeptanych ścieżek, zaiste narazi się na rozliczne niebezpieczeństwa, które bardzo szybko mogą pozbawić go życia lub narazić na jeszcze gorsze cierpienia. Najbardziej niebezpieczna jest najniżej położona, północno-wschodnia część lasu, granicząca z Pajęczymi Bagnami.
Mieszkańcy lasu dzielą się na cztery zasadnicze grupy. W środkowej i północnej części obszaru znajduje się kilka ogrodzonych wiosek Przedwczesnych, nieufnych i żyjących w izolacji. Na wszelki wypadek lepiej omijać ich siedziby szerokim łukiem. Na południu, brzegi Jeziora Górnego i Małego zasiedlili rybacy. Część z nich zbudowało swoje wioski na palach. Niewielkie pomosty łączące ich domostwa z lądem można bardzo szybko usunąć i w razie zagrożenia oddalić się łodzią na drugi brzeg. Trzecią grupę, najczęściej spotykaną na północnych obrzeżach puszczy, są Łazęki, wypalający młody las pod uprawę. Stanowią oni poważny problem dla Sadowników i pozostałych mieszkańców lasu, gdyż wywoływane przez nich pożary są bardzo nieumiejętnie kontrolowane i w dodatku niweczą mozolne próby zalesienia terenu.
Największą pomoc, zarówno jeśli chodzi o doraźne potrzeby, jak i o informacje o lesie, mogą zaoferować podróżnym Sadownicy. Są to przeważnie głosiciele Jaspree, zajmują się przywracaniu na Ziemi naturalnego porządku. Wspierani przez magię mistrzów żywiołów sadzą drzewa i krzewy, leczą chore rośliny i - jeśli trzeba - odławiają zwierzęta splugawione przez horrory.
Odwiedzający las przeważnie poruszają się ścieżką wzdłuż południowego brzegu Goniry. Najczęściej są to kupcy, zmierzający z cytadeli Aresz i z dziedziny Pani na targ w nowym krasnoludzkim mieście Turzyn oraz podążający w przeciwną stronę osadnicy, opuszczający masowo swe górskie schronienia. W południowo-wschodnich i północnych częściach omawianego obszaru można czasem spotkać zbieraczy ziół, jagód i grzybów oraz, coraz częściej, myśliwych. Są oni stosunkowo nieliczni, ponieważ znajomość bogactw naturalnych lasów jest wśród Barsawian wciąż bardzo niewielka, po stuleciach spędzonych w podziemnych kryjówkach. Najczęściej na pomysł szukania zasobów w leśnych ostępach wpadają Przedwcześni i elfy.
Warto wspomnieć, że na południowym skraju Przedsionka znajduje się jedyna czynna w regionie tawerna, o nazwie Morska Bryza, zaś na wschód od Jeziora Małego znajduje się szpital Matki Shimoiany, wybudowany na Polanie Czarnych Dębów. Od północy graniczy z lasem pogrążone w bezprawiu miasteczko Nowa Guberia, nawiedzane przez orkowych łupieżców i odziały Pancernych Czaszek.
Konflikty
Północno-wschodnia część lasu, granicząca z Pajęczymi Bagnami roi się od jehutr oraz bagniaków. Większym zagrożeniem w tej części lasu, o czym mieszkańcy regionu jeszcze nie wiedzą, staną się wkrótce całkiem inne istoty. W łagodnie meandrujących wodach Wenny ukrywa się ukryty pośród moczarów kaer t’skrangów, którzy właśnie uznali, że czas wyjść na powierzchnię. Są to całkiem zwyczajni i cywilizowani przedstawiciele tej rasy - przynajmniej we własnym mniemaniu - jednakże w czasie stulecie Pogromu zdziwaczeli. Przestali oni uważać innych Dawców Imion za bliźnich, traktują ich jako łatwe do upolowania pożywienie. Szczególną chęcią mordu pałają wobec rybaków, których traktują jako konkurencyjny gatunek w ich naturalnym biotopie. Mieszkańcy osad palafitowych na jeziorach przekonają się o tym już wkrótce!
Drugim zarzewiem konfliktu, który już zaczął narastać, są pretensje Sadowników wobec osadników wyrąbujących i wypalających las w północnej części obszaru. Do tej pory, traktowali ich jako nieświadomych stwarzanego przez siebie zniszczenia i zagrożenia biedaków, których wystarczy pouczyć. Tamci nieraz już dawali się przekonać i wycofywali się w inne rejony, ale tylko po to, żeby później wrócić w większej liczbie. Napięcie narasta, a przedstawicieli obu grup coraz częściej można spotkać w większych, uzbrojonych grupach. Niechybnie dojdzie wkrótce do eskalacji konfliktu. Niechęć Sadowników będzie przenosić się z czasem także na innych osadników i mieszkańców lasu, im bardziej ci będą uszczuplać naturalne zasoby lasu.
Świadectwa przeszłości
Mieszkańcy lasu chętnie opowiadają, jakim to bogatym regionem był kiedyś Przedsionek. Ich wiedza nie bierze się z ksiąg czy legend. Świadectwa dawnych dni można tu spotkać na każdym kroku, w postaci ruin osiedli i budowli obronnych. Niejedna chałupa rybaków czy Przedwczesnych została wzniesiona na fundamencie starożytnych kamieni młyńskich, a nawet stell nagrobnych. Większość z wspomnianych ruin została już przeszukana. Szczególnie dużo opowieści, często wyssanych z palca, związanych jest ze starym młynem na Wennie, w północno-wschodniej części lasu. Chodzą plotki, że pod młynem znajdują się nie odkryte jeszcze podziemne pomieszczenia.
Nie zbadane są również jak dotąd ruiny wieży strażniczej na skraju Gór Kaukawskich. Dzieje się tak z racji bardzo trudnego podejścia i konieczności niebezpiecznej wspinaczki. W wieży tej na najwyższym piętrze znajduje się ukryte pomieszczenie, gdzie zdeponowano archiwum dokumentów tuż sprzed Pogromu. Dokumenty te prędzej czy później zostaną odkryte... Znaleźć tam będzie można informacje o wszystkich osadach istniejących przed Pogromem na terenie Przedsionka. Są tam też stare mapy.
Interesująco przedstawiają się informacje dotyczące wioski Sonae. Jej mieszkańcy jakoby odmówili zejścia do przydzielonego im kaeru Wspólny Dom. Mieli zamieszkać tam razem z sąsiadami ze znienawidzonej przez nich osady Troen, na co w żaden sposób nie chcieli przystać. Stwierdzili, że zbudują swoje własne schronienie, bez żadnych therańskich sztuczek i ponoć tak też uczynili. Z mapy wynika, że Sonae znajdowała się na prawym brzegu Wenny, w miejscu gdzie dziś zieje ogromna dziura w ziemi (jak dotąd nie było odważnego, który by chciał zbadać dno tej jamy)
Punkty widokowe
Poza starodawnymi dokumentami i mapami, sporą wiedzę o atrakcjach Przedsionka może wnieść odnalezienie punktów widokowych i wspięcie się na nie. Dzięki takim miejscom, jak wspomniana wieża strażnicza, niektóre nie zarośnięte wzgórza na przedpolu Gór Kaukawskich albo pewnemu uschniętemu drzewu na Polanie Starej Jodły, można zlokalizować m.in. ukryte w lesie wioski-twierdze Przedwczesnych (jak Dum i Garłacz) oraz ruiny osad Troen i Sonae.
Obecnie, dzięki usilnym staraniom Sadowników, czarodziejów i mistrzów żywiołów, a także łaskawemu wsparciu Jaspree, pagórkowaty teren intensywnie zarasta srebrzystą, młodą buczyną. Nawet rumosze gruzów i gołoborza połyskują ciemną zielenią jarząbów i sosen. Miejscami wciąż niestety trafiają się jeszcze rozległe połacie uschniętych kikutów drzew i jałowe polany, pozbawione jakiejkolwiek roślinności. Wiele drzew cierpi na tajemniczą chorobę, nie pozwalającą im rosnąć i rozmnażać się, a wątłe populacje zwierzyny z trudem mierzą się z żarłocznymi bestiami i drapieżnikami. W gęstym poszyciu i w cieniu iglastych młodników znalazły kryjówkę rozmaite niebezpieczne istoty, masowo ściągające do lasu z gór i pustkowi w poszukiwaniu łatwego pożywienia i schronienia. Niefrasobliwy podróżny, który zechciałby oddalić się od obozowisk osadników i udeptanych ścieżek, zaiste narazi się na rozliczne niebezpieczeństwa, które bardzo szybko mogą pozbawić go życia lub narazić na jeszcze gorsze cierpienia. Najbardziej niebezpieczna jest najniżej położona, północno-wschodnia część lasu, granicząca z Pajęczymi Bagnami.
Mieszkańcy lasu dzielą się na cztery zasadnicze grupy. W środkowej i północnej części obszaru znajduje się kilka ogrodzonych wiosek Przedwczesnych, nieufnych i żyjących w izolacji. Na wszelki wypadek lepiej omijać ich siedziby szerokim łukiem. Na południu, brzegi Jeziora Górnego i Małego zasiedlili rybacy. Część z nich zbudowało swoje wioski na palach. Niewielkie pomosty łączące ich domostwa z lądem można bardzo szybko usunąć i w razie zagrożenia oddalić się łodzią na drugi brzeg. Trzecią grupę, najczęściej spotykaną na północnych obrzeżach puszczy, są Łazęki, wypalający młody las pod uprawę. Stanowią oni poważny problem dla Sadowników i pozostałych mieszkańców lasu, gdyż wywoływane przez nich pożary są bardzo nieumiejętnie kontrolowane i w dodatku niweczą mozolne próby zalesienia terenu.
Największą pomoc, zarówno jeśli chodzi o doraźne potrzeby, jak i o informacje o lesie, mogą zaoferować podróżnym Sadownicy. Są to przeważnie głosiciele Jaspree, zajmują się przywracaniu na Ziemi naturalnego porządku. Wspierani przez magię mistrzów żywiołów sadzą drzewa i krzewy, leczą chore rośliny i - jeśli trzeba - odławiają zwierzęta splugawione przez horrory.
Odwiedzający las przeważnie poruszają się ścieżką wzdłuż południowego brzegu Goniry. Najczęściej są to kupcy, zmierzający z cytadeli Aresz i z dziedziny Pani na targ w nowym krasnoludzkim mieście Turzyn oraz podążający w przeciwną stronę osadnicy, opuszczający masowo swe górskie schronienia. W południowo-wschodnich i północnych częściach omawianego obszaru można czasem spotkać zbieraczy ziół, jagód i grzybów oraz, coraz częściej, myśliwych. Są oni stosunkowo nieliczni, ponieważ znajomość bogactw naturalnych lasów jest wśród Barsawian wciąż bardzo niewielka, po stuleciach spędzonych w podziemnych kryjówkach. Najczęściej na pomysł szukania zasobów w leśnych ostępach wpadają Przedwcześni i elfy.
Warto wspomnieć, że na południowym skraju Przedsionka znajduje się jedyna czynna w regionie tawerna, o nazwie Morska Bryza, zaś na wschód od Jeziora Małego znajduje się szpital Matki Shimoiany, wybudowany na Polanie Czarnych Dębów. Od północy graniczy z lasem pogrążone w bezprawiu miasteczko Nowa Guberia, nawiedzane przez orkowych łupieżców i odziały Pancernych Czaszek.
Konflikty
Północno-wschodnia część lasu, granicząca z Pajęczymi Bagnami roi się od jehutr oraz bagniaków. Większym zagrożeniem w tej części lasu, o czym mieszkańcy regionu jeszcze nie wiedzą, staną się wkrótce całkiem inne istoty. W łagodnie meandrujących wodach Wenny ukrywa się ukryty pośród moczarów kaer t’skrangów, którzy właśnie uznali, że czas wyjść na powierzchnię. Są to całkiem zwyczajni i cywilizowani przedstawiciele tej rasy - przynajmniej we własnym mniemaniu - jednakże w czasie stulecie Pogromu zdziwaczeli. Przestali oni uważać innych Dawców Imion za bliźnich, traktują ich jako łatwe do upolowania pożywienie. Szczególną chęcią mordu pałają wobec rybaków, których traktują jako konkurencyjny gatunek w ich naturalnym biotopie. Mieszkańcy osad palafitowych na jeziorach przekonają się o tym już wkrótce!
Drugim zarzewiem konfliktu, który już zaczął narastać, są pretensje Sadowników wobec osadników wyrąbujących i wypalających las w północnej części obszaru. Do tej pory, traktowali ich jako nieświadomych stwarzanego przez siebie zniszczenia i zagrożenia biedaków, których wystarczy pouczyć. Tamci nieraz już dawali się przekonać i wycofywali się w inne rejony, ale tylko po to, żeby później wrócić w większej liczbie. Napięcie narasta, a przedstawicieli obu grup coraz częściej można spotkać w większych, uzbrojonych grupach. Niechybnie dojdzie wkrótce do eskalacji konfliktu. Niechęć Sadowników będzie przenosić się z czasem także na innych osadników i mieszkańców lasu, im bardziej ci będą uszczuplać naturalne zasoby lasu.
Świadectwa przeszłości
Mieszkańcy lasu chętnie opowiadają, jakim to bogatym regionem był kiedyś Przedsionek. Ich wiedza nie bierze się z ksiąg czy legend. Świadectwa dawnych dni można tu spotkać na każdym kroku, w postaci ruin osiedli i budowli obronnych. Niejedna chałupa rybaków czy Przedwczesnych została wzniesiona na fundamencie starożytnych kamieni młyńskich, a nawet stell nagrobnych. Większość z wspomnianych ruin została już przeszukana. Szczególnie dużo opowieści, często wyssanych z palca, związanych jest ze starym młynem na Wennie, w północno-wschodniej części lasu. Chodzą plotki, że pod młynem znajdują się nie odkryte jeszcze podziemne pomieszczenia.
Nie zbadane są również jak dotąd ruiny wieży strażniczej na skraju Gór Kaukawskich. Dzieje się tak z racji bardzo trudnego podejścia i konieczności niebezpiecznej wspinaczki. W wieży tej na najwyższym piętrze znajduje się ukryte pomieszczenie, gdzie zdeponowano archiwum dokumentów tuż sprzed Pogromu. Dokumenty te prędzej czy później zostaną odkryte... Znaleźć tam będzie można informacje o wszystkich osadach istniejących przed Pogromem na terenie Przedsionka. Są tam też stare mapy.
Interesująco przedstawiają się informacje dotyczące wioski Sonae. Jej mieszkańcy jakoby odmówili zejścia do przydzielonego im kaeru Wspólny Dom. Mieli zamieszkać tam razem z sąsiadami ze znienawidzonej przez nich osady Troen, na co w żaden sposób nie chcieli przystać. Stwierdzili, że zbudują swoje własne schronienie, bez żadnych therańskich sztuczek i ponoć tak też uczynili. Z mapy wynika, że Sonae znajdowała się na prawym brzegu Wenny, w miejscu gdzie dziś zieje ogromna dziura w ziemi (jak dotąd nie było odważnego, który by chciał zbadać dno tej jamy)
Punkty widokowe
Poza starodawnymi dokumentami i mapami, sporą wiedzę o atrakcjach Przedsionka może wnieść odnalezienie punktów widokowych i wspięcie się na nie. Dzięki takim miejscom, jak wspomniana wieża strażnicza, niektóre nie zarośnięte wzgórza na przedpolu Gór Kaukawskich albo pewnemu uschniętemu drzewu na Polanie Starej Jodły, można zlokalizować m.in. ukryte w lesie wioski-twierdze Przedwczesnych (jak Dum i Garłacz) oraz ruiny osad Troen i Sonae.
3. Zdarzenia losowe i tabela spotkań
Tabela typowych osad
Wciąż brakuje tu kart gotowych osad, ruin, listy/generatora NPCów i potworów ze statystykami.
4. Dodatkowe karty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz